Tweeënhalve maand geleden stond ik bij mijn ouders in de woonkamer te proosten op het nieuwe jaar. Dromend over mijn semester in Parijs en hopend dat ik mijn stage voldoende zou afronden. Inmiddels is het maart 2019 en blijf ik me verbazen hoe snel de tijd vliegt, ik ben alweer twee maanden in Parijs.
Op het moment dat ik dit artikel schrijf is het precies twee maanden geleden dat ik afscheid nam van mijn familie en een nieuw avontuur tegemoet ging. Op dit moment zit ik er middenin en ik vond het tijd om terug te kijken op de eerste twee maanden. Natuurlijk heb ik iedere week een foto overzicht geplaatst, maar dit keer ga ik iets meer in op specifieke momenten, ervaringen en gevoelens.
Toch een klein beetje gespannen vertrok ik op 13 januari vanuit Zeewolde naar Parijs. Wat als dit hele semester één grote teleurstelling wordt? Wat als ik geen leuke mensen ontmoet en me heel erg eenzaam ga voelen? Hoe gaat het zijn om echt bij mijn vriend te wonen, terwijl hij een fulltime baan heeft en hoe gaat het zijn om echt in een grote stad te wonen? Vragen waar ik inmiddels antwoord op heb.
De eerste twee weken op school waren behoorlijk eenzaam. Ik heb voor ieder vak een andere klas en mijn klasgenoten gaan na de les meteen naar huis. Omdat ik veel Mexicanen (ongeveer 70% van de hele groep) en Spaanse klasgenoten heb, spreken veel klasgenoten Spaans met elkaar en ik voelde me een echte buitenstaander. Na schooltijd ging ik alleen naar huis en ik vroeg me regelmatig af of ik wel een goede keuze gemaakt had om in Frankrijk naar school te gaan. Aan het eind van week twee moest ik een groep vormen met klasgenoten voor een project en sindsdien heb ik meer contacten gelegd. Ik kwam erachter dat ik mijn groepsgenoten ook moeite hadden om contacten te leggen met klasgenoten en we besloten samen de Notre Dame te beklimmen. Dat was een top idee en inmiddels kan ik wel zeggen dat ik een leuke vriendengroep om me heen heb.
Het wonen in de grote stad bevalt me heel erg goed en ik geniet van alle mogelijkheden die ik heb. Er is zo ontzettend veel te zien en er zijn zo ontzettend veel hotspots die ik nog wil bezoeken. De stad is super fotogeniek en ik vind het heerlijk om gewoon rond te lopen en te genieten van de omgeving. Voorlopig moet ik er echt niet aan denken om weer terug te moeten naar Nederland.
Natuurlijk waren de afgelopen maanden niet alleen maar gevuld met leuke dingen en zonneschijn. Hoewel ik nu in een heerlijke stad woon zijn er ook dingen waar ik moeite mee heb. Ik word verdrietig van de hoeveelheid daklozen die ik dagelijks zie, het feit dat de straten vol afval liggen en het feit dat de wegen soms heel slecht zijn. Zoals een gigantisch gat in de weg, waardoor ik een paar weken geleden face forward op straat lag nadat mijn voet bleef haken.
Daarnaast loop ik tegen dezelfde dingen aan als in Nederland, ben ik soms te moe om iets te doen, verspil ik te veel tijd aan social media én ben ik soms net zo lui als dat ik thuis ben. Dit is niet erg, maar hiermee wil ik aangeven dat je jezelf meeneemt, waar je ook naartoe gaat.
Al met al heb ik het onwijs naar mijn zin in Parijs en kijk ik uit naar de aankomende maanden. Over anderhalve maand zit mijn semester op school er alweer op, maar ik blijf tot eind augustus in de stad. Ik ga binnenkort aan het werk als fietsgids, hoop nog een paar keer op vakantie te gaan en ik kijk uit naar de zonnige dagen en spontane picknicks in de stad.
Wil je mijn weekoverzichten lezen? Kijk dan op deze pagina.
