Een avondje stappen in Zwolle met mijn broertje en een aantal van zijn vrienden liep in de nacht van zaterdag op zondag totaal anders dan gepland. Rond kwart voor vier liepen we vanuit de stad terug naar huis en verbaasden ons over de ongelofelijk branderige geur. Terwijl ik me afvroeg waar de geur vandaan kwam, ontdekte Laurens dat het balkon van een appartement in de brand stond.
We zijn meteen richting het appartement gerend waar we iemand hoorden schreeuwen: ”Ik heb 112 al gebeld!” Voor de zekerheid heb ik ook de hulpdiensten gebeld terwijl we de bewoners wakker probeerden te maken door zo veel mogelijk lawaai te maken. ”Wakker worden! Er is brand! Brand!” Echter leek niemand in het pand ons lawaai te horen, want het bleef overal donker. Ik ben naar de voorkant van het pand gerend om daar alle deurbellen in te drukken, maar dat ging niet zoals gepland. Gelukkig kwam op dat moment de eerste politiewagen aanrijden en waren de eerste hulpverleners ter plekken. Op dat moment ging alles heel snel en voor ik er erg in had renden wij samen met de twee aanwezige agenten het pand in om mensen wakker te maken. Zelf ben ik op alle deuren op de begaande grond gaan bonsen, terwijl Laurens, Mart en Aron naar boven renden op op hogere verdiepingen bewoners wakker te maken.
Zorg woningen
De brand is begonnen op een balkon van een woning op de eerste verdieping van een zorgflat voor ouderen. Het was dan ook hartverscheurend om al die mensen uit hun flat te moeten halen. Ik ga nooit meer het moment vergeten waarop een oudere man, in slechts een onderbroek, de deur open deed en zich verbaasd afvroeg waarom er op zijn deur geklopt werd. Toen moest ik hem vertellen dat het appartement boven hem in brand stond en hij zo snel mogelijk het pand moest verlaten. Ik ben met een aantal mensen mee naar buiten gelopen en op dat moment is de brandweer het pand in gegaan en mochten wij ook niet meer naar binnen. Mart en Aron stonden ook vrij snel weer buiten, maar we konden Laurens nergens vinden. Dat leverde toch wel een behoorlijk paniek momentje op, aangezien hij op de verdieping van de brand liep. Terwijl wij ons zorgen stonden te maken om Laurens, was hij samen met een agent bezig om een rolstoelafhankelijke man het pand uit te tillen. En wat ben ik daar trots op!
Opvang van de bewoners
Vrij snel na de melding kwamen alle hulpdiensten naar het pand toe. Ik heb een stuk of 9 brandweerwagens gezien, behoorlijk wat ambulances en een aantal politiewagens. In eerste instantie werden de bewoners van de zorgflat opgevangen in de lobby van de naastgelegen flat en ook veel mensen zijn buiten blijven staan. Ondertussen ben ik met Aron naar mijn huis gerend om daar wat dekens en sjaals te halen om de mensen warm te houden. Onderweg heb ik een stel dat op de parkeerplaats stond gevraagd of zij nog dekens hadden. Die hadden ze niet (alleen een trui); maar ze zijn wel met ons meegelopen om de mensen te helpen.
Al snel werd duidelijk dat de bewoners van het brandende pand terecht konden in het nabijgelegen verzorgingshuis: de Nieuwe haven. Hier werd iedereen opgevangen in de kantine. Het stel dat ik op de parkeerplaats aansprak is op dat moment koffie en thee gaan uitdelen aan de mensen en iedereen was heel erg dankbaar voor alle hulp.
Koffiejuffrouw?
De bewoners die werden opgevangen in de Nieuw Haven hebben lange tijd in onzekerheid gezeten en hadden geen idee waar ze aan toe waren. Iedereen verkeerde in een staat van ongeloof, maar tegelijkertijd was de sfeer heel rustig. Mensen zaten met elkaar aan tafel te kletsen en af en toe werd het geroezemoes onderbroken door luid geblaf van de verschillende honden. Niet alleen alle ouderen waren veilig uit het pand gekomen, ook verschilldende honden en katten waren veilig naar buiten gekomen met hun baasjes. Samen met het stel van de parkeerplaats (geen idee hoe ik ze anders kan noemen) heb ik koffie rondgebracht en ben ik rond gegaan met water en limonade. Rond een uur of zes heeft iemand van het verzorgingshuis brood gaan smeren en ik heb geholpen met het rondbrengen. Terwijl ik deed wat ik kon, heb ik nog nooit zo vaak dankjewel te horen gekregen. Daarnaast kreeg ik ook een aantal keer de vraag of ik hiervoor uit mijn bed was gepiept of dat ik zo een rare werkdag had. De mensen reageerden nogal verbaasd toen ik aangaf rechtstreeks uit de kroeg te komen en dat ik eigenlijk onderweg naar bed was haha.
Ode aan Laurens, Mart, Aron en de hulpdiensten
Vanaf het moment dat we de brand ontdekten ging alles in een sneltreinvaart. De hulpdiensten waren gelukkig snel aanwezig en konden alle inwoners van het pand veilig naar buiten krijgen. Ik was erg onder de indruk van alles wat er om me heen gebeurde en hoe alle hulpverleners met risico voor hun eigen leven een brandend pand betraden. Ik vind het zo onwijs dapper dat mensen ervoor kiezen om binnen één van deze werkvelden te werken en daadwerkelijk levens te kunnen redden. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat er gestoorde gekken op de aarde rondlopen die de hulpdiensten aanvallen.
Bij deze wil ik mijn dank uitspreken naar iedereen die ervoor kiest om anderen, op wat voor manier dan ook, te helpen en te kiezen voor een baan waarbij je echt iets voor een ander betekent. (Ook dank voor alle vrijwilligers die een verschil maken!)
Ook wil ik Laurens, Mart en Aron laten weten dat ik heel trots ben op jullie handelen van zaterdagnacht! Zonder twijfel liepen jullie naar de verdieping van de brand en de verdieping daarboven om de bewoners wakker te maken. Jullie zijn wat mij betreft echte helden!
Wow, dat was me een gebeurtenis. Fijn te weten dat alles goed afgelopen is. Ook wij zijn trots op jou en Laurens, hoor. Liefs uit Canada. Nan en John.