We zitten in lockdown, dus ik ben de hele week binnen gebleven. Vandaag ging ik de deur uit voor een korte wandeling en ik heb het gevoel dat ik de enige ben die zich aan de regels heeft gehouden.
Dag 7 van de lockdown, dat betekent dat we precies 1 week onderweg zijn en nog minimaal 3,5 te gaan. Ik moet toegeven dat de muren inmiddels op me af komen en ik me op momenten erg nutteloos voel. Het lijkt alsof mijn gehele leven op pauze staat en ik kan niet wachten tot ik weer verder mag. Maar goed, ik denk dat veel mensen zich zo voelen over 2020 in het algemeen. We kunnen alleen maar hopen dat het allemaal snel beter zal gaan (en drukke plekken vermijden).
Vandaag heb ik besloten om toch echt gebruik te maken van het recht om een uur te wandelen en ik moet toegeven dat ik nogal verbaasd ben. Vanaf het moment dat ik het gebouw uitstapte voelde het alsof ik midden in het normale stadsleven terecht kwam. De straat voor het onze flat stond vol met auto’s en er liepen tientallen mensen buiten. Om eerlijk te zijn: het voelde totaal niet anders dan een doodgewone donderdagmiddag/avond. Mijn wandeling bestond uit twee rondjes door het park bij ons om de hoek. Waar ik stilte verwachtte en misschien wel hoopte op fluitende vogeltjes, hoorde ik schreeuwende kinderen en luid lachende ouders. Natuurlijk is het fijn dat we nog naar buiten mogen en ik snap heel goed dat mensen gebruik maken van het toegestane uurtje. Zeker wanneer je kinderen hebt, kan ik me voorstellen dat je graag de deur uit gaat om ze te laten buitenspelen. Wat ik dan weer niet begrijp, is dat veel mensen hun masker op hun kin hebben hangen én geen afstand van elkaar houden. Zeker nu we in lockdown zitten en het aantal coronabesmettingen vandaag met meer dan 58.000 besmettingen is toegenomen. In de toespraak van de minister van gezondheid, werd de bevolking al voorbereidt voor een verlening van de lockdown als men zich niet aan de regels houdt. Ook zeiden ze dat het logisch is, dat de straten drukker zijn, omdat de scholen nog geopend zijn én veel mensen nog moeten werken.
Een ander punt wat mij opviel is dat een aantal, in mijn ogen, niet-essentiële winkels open waren. Supermarkten met een assortiment dat bestaat uit meer dan alleen levensmiddelen, mogen niet alle producten meer verkopen. Kleine ondernemers zoals boekenwinkels, kledingwinkels en interieurzaken moesten hun deuren sluiten, maar bloemenwinkels mogen blijkbaar open blijven. Ik ben namelijk open bloemenwinkels tegengekomen en zelfs de bonsai speciaalzaak in onze wijk is nog gewoon open voor publiek. Dat vind ik heel vreemd. Waarom kunnen we nog wel bloemen kopen, maar geen boeken of make-up?
