Parijs is een stad met veel internationale inwoners, ook de Nederlandse community wordt goed vertegenwoordigd door een paar duizend Nederlanders. Het merendeel van die Nederlanders kwam naar de stad voor een baan, de liefde of bleef hangen na het werken als au pair. Sophie boekte in 2015 een Airbnb en vijf jaar later is ze officieel geëmigreerd naar Frankrijk, woont ze samen met haar Franse vriend en is in verwachting van haar eerste kindje.
Samen met een vriendin bezoekt Sophie (toen 24) in de zomer van 2015 de stad Parijs. Tijdens de city trip zien ze behoorlijk weinig van de stad en Sophie besluit terug te keren tijdens de kerstperiode. ”De eerste keer in Parijs heb ik niet eens de Eiffeltoren gezien, dus ja, ik moest wel terug komen. En ik had geen zin om de kerst in Nederland te vieren, dus een paar dagen op pad leek mij een heel goed plan.” Via Airbnb boekte ze een kamer in een woning in Montreuil, een buitenwijk van Parijs. ”Ik koos bewust voor een Airbnb bij mensen thuis, zodat ik me niet helemaal alleen zou voelen. Het was tenslotte Kerstmis.”
De eigenaresse van de Airbnb sprak geen woord Engels, maar toch klikte het tussen de twee vrouwen. ”Ze nodigde mij uit om op kerstavond met haar en haar familie te eten en ik voelde me meteen op mijn gemak. Dominique (de host) had zelfs Nederlandse biertjes voor mij gekocht en die onder de kerstboom gelegd, dat is toch super lief.” Overdag ging Sophie alleen de stad in om Parijs te verkennen en in de avonden bracht ze tijd door met de Airbnb host. ”Omdat we het zo goed met elkaar konden vinden besloten we contact te houden en Dominique gaf aan dat ik tijdens een volgend bezoekje aan Parijs weer terug mocht komen. Dat deed ik ook, want de Thalys had een mooie kortingsactie waar je voor €20 heen en weer kon. Dus ook toen sliep ik weer in hetzelfde huis.”
Verhuizen naar Parijs, waarom ook niet?
Tijdens een van haar bezoekjes aan Parijs, kreeg Sophie een nogal onverwachte vraag van Dominique. ”Ze liet mij weten dat er een kamer vrij kwam in het huis en vroeg of ik daar niet wilde wonen. Dat leek mij eigenlijk best een goed idee en we maakten de afspraak dat ik daar gratis mocht wonen in ruil voor wat klusjes in het huis. Dominique had op dat moment al een aantal jaar kanker en door haar verslechterde gezondheidssituatie was het voor haar wel heel fijn om wat extra hulp te krijgen in het huishouden. Op deze manier konden we echt wat voor elkaar beteken.” In januari 2017 stopt Sophie tijdelijk met haar studie en vertrekt voor zes maanden naar Montreuil.
Sociaal leven opbouwen
Sophie verblijft een half jaar in Parijs en grijpt alle kansen om een leven op te bouwen in de Franse hoofdstad. ”Ik ben gaan oppassen bij gezinnen en werkte als gids op de fiets voor Paris by Bike. Tijdens een stapavondje met de dochters van Dominique ontmoette ik mijn eerste Franse vriendje met wie ik vervolgens tijd door bracht.” Vriendinnen ontmoette ze bij de Nederlandse borrel of in een winkel. ”Ik was een keer bij de Scotch and Soda waar ik aan de praat raakte met de verkoopster. Ik had het gevoel dat klikte, maar durfde niet te vragen of ze een keer wat wilde afspreken. Uiteindelijk ben ik toch maar terug gegaan en zij bleek hetzelfde gevoel te hebben en we zijn nog steeds met elkaar bevriend.”
Mantelzorg in Parijs
De zes maanden in Parijs vliegen voorbij en in juni 2017 keert Sophie terug naar Nederland. ”Ik miste Parijs meteen en wilde niets liever dan terugkeren naar de Franse hoofdstad. Ik moest mijn studie (maatschappelijk werk en dienstverlening) in Nederland afmaken en vroeg op school of het mogelijk was om mijn scriptie in het buitenland te schrijven.” In eerste instantie reageerde haar school niet heel positief, maar Sophie bleef doorzetten en kreeg uiteindelijk toestemming om naar Parijs te gaan. ”Ik ging weer bij Dominique in huis wonen onder dezelfde voorwaarden dat ik haar zou helpen met klusjes doen. Helaas was zij op dat moment heel erg ziek (terminale leverkanker) en ben ik die periode vooral bezig geweest met het zorgen voor. Ik vond het heel heftig om dit allemaal zo mee te maken, vooral omdat mijn eigen moeder ook is overleden aan kanker toen ik 8 jaar oud was. Dominique voelde voor mij als mijn moeder uit een ander land en het was vreselijk om ook haar op deze manier te verliezen.” In de laatste maanden van Dominique’s leven ondersteunt Sophie haar bij alle huishoudelijke taken. ”Dat was een hele uitdaging, want het huis was niet heel schoon. Als voorbeeld: ze had twee honden en twee katten, maar de stofzuiger was kapot, dus ze hadden al een half jaar niet gestofzuigd. Daar kon je simpelweg niet tegenop poetsen.”
Thuis in Parijs
In de periode dat Sophie voor de tweede keer lange tijd in Parijs verblijft, overlijdt Dominique. ”Vlak voordat ze overleed zei ze: Sophie, jij moet hier blijven, Parijs is jouw thuis. Jij hoort hier.” Deze uitspraak komt binnen en Sophie kan zich er goed in vinden. Ze moet terug naar Nederland, maar nog geen maand later vertrekt ze definitief naar haar nieuwe ’thuis.’ ”Ik vond een kamer in Parijs, ging werken als nounou (oppas) en werkte opnieuw als gids bij Paris by Bike.” Inmiddels heeft ze haar kamer in een Frans studentenhuis omgeruild voor een appartement in Versailles. ”Via Tinder ontmoette ik Victor. Blijkbaar kwamen we regelmatig in dezelfde kroeg en we besloten een drankje te gaan drinken. Tijdens de grote stakingen vorig jaar in december logeerde hij veel bij mij en ook tijdens de lockdown woonden we samen. Mijn kamer in de stad (van 15m2) was een beetje te klein voor twee personen en een appartement in Versailles leek ons een goede oplossing.” De nieuwe woning is een stuk ruimer en dat is maar goed ook, want Sophie en Victor verwachten in februari hun eerste kindje. ”Als ik de Airbnb niet had geboekt, had mijn leven heel anders kunnen verlopen.”
