Het aanbod om een half jaar in Costa Rica te wonen en een lodge te managen, kon Anouk in 2017 niet afslaan. Met één rugzak vertrok ze naar Centraal-Amerika. Daar ontmoette ze de liefde van haar leven en besloot de stap te zetten om definitief in het land te blijven. Van een leven in het centrum van Nijmegen naar het Costa Ricaanse platte land.
Anouk kreeg in 2017 het aanbod om een half jaar in Costa Rica te wonen, om op een huis te passen en een kleine lodge te managen. ”Ik was op dat moment drie jaar afgestudeerd en het was me vanwege de crisis nog niet gelukt op passend werk te vinden. Dus ik dacht al snel: ja, waarom niet? Ik wist namelijk op dat moment niet hoe ik in Nederland verder moest gaan. Dat half jaar in Costa Rica zou me vast iets anders kunnen brengen.” Anouk kon niet alleen in het huis wonen, dus er werd een collega voor haar gevonden. Die collega was Eliseo en al snel waren de twee hartstikke verliefd op elkaar. ”Het ging heel goed en het half jaar vloog voorbij. Omdat het zo goed ging heb ik besloten om naar Costa Rica te verhuizen.”
Toeristenvisum
Voor haar eerste verblijf in Costa Rica hoefde Anouk vrij weinig te regelen. Ze nam ontslag, zegde haar kamer op en stapte met één rugzak het vliegtuig in. Haar definitieve emigratie kostte wat meer inspanning. ”Na het halve jaar in Costa Rica ben ik ongeveer anderhalve maand in Nederland geweest om nog wat te werken en mijn spullen te verkopen. Vervolgens ging ik met twee koffers een nieuw avontuur tegemoet..” In eerste instantie kreeg Anouk een toeristenvisum, wat inhield dat ze elke keer maar 90 dagen in het land mocht blijven. ”Tussendoor ben ik dus ook een aantal keer naar Nicaragua en Panama geweest of ik plande een bezoek aan Nederland.” In Nederland bezocht ze niet alleen haar familie en vrienden, maar ze moest ook heel wat papierwerk regelen. ”We gingen trouwen en daar kwam toch best wel wat bij kijken. Trouwen was voor ons de enige manier om samen een toekomst op te kunnen bouwen omdat er voor mij geen andere mogelijkheden waren om een verblijfsvergunning aan te kunnen vragen.” Uiteindelijk heeft het meer dan een jaar geduurd voordat Anouk haar verblijfsvergunning kreeg. ”Ik heb een tijdelijke verblijfsvergunning, die ik de eerste drie jaar, elk jaar moet verlengen. Het is dus niet heel eenvoudig om in Costa Rica te gaan wonen.”
Een eigen buurtwinkel
Op het moment dat Anouk naar Costa Rica vertrok, sprak ze amper Spaans. ”Dat was best een hele uitdaging. Omdat niemand daar Engels spreekt, heb ik al vrij snel de basis geleerd, omdat ik alleen maar Spaans om me heen hoorde. Het schrijven en lezen vind ik een stuk moeilijker omdat ik alles heb geleerd door de taal te horen en spreken.” Samen met haar man Eliseo is Anouk een kleine lodge gestart, lodge Calathea. Door het coronavirus hebben ze helaas al lange tijd geen gasten waardoor ze een andere manier van inkomen moesten vinden. ”We zijn een kleine buurtwinkel gestart, zodat we toch wat geld zouden verdienen. Dit is een hele goede zet geweest omdat buurtbewoners op deze manier hun inkopen kunnen doen zonder meteen de auto te hoeven pakken. We wonen best afgelegen en niet iedereen heeft een auto, dus het is wat dat betreft ideaal voor de buurt. En wij verdienen nu in ieder geval genoeg om de tijd zonder toeristen door te komen.
Bestemming Pura Vida
Anouk en Eliseo wonen behoorlijk afgelegen, op het platte land. ”We zitten midden in de natuur en het is voor ons niet meer dan normaal dat er af en toe iemand ter paard voorbij komt. Het is afgelegen, maar nooit stil, omdat we naast een rivier wonen die we altijd horen. Ook zijn er altijd wel vogels of insecten die geluid maken.” Ondanks dat Anouk per ongeluk terecht kwam in Costa Rica, voelt ze zich heel erg thuis in het land. ”Het contrast met Nederland is wel heel erg groot en nu ik er meer dan drie jaar woon besef ik me steeds meer dat echt alles anders is. Toch voel ik me hier op mijn plek en het leven in de natuur doet me goed.” Vlak na haar verhuizing is Anouk begonnen met het schrijven over haar ervaringen in Costa Rica op haar website Bestemming Pura Vida. ”Hier deel ik mijn ervaringen met betrekking tot reizen en wonen in Costa Rica. Ik leef voor mijn gevoel in twee werelden. Die werelden zullen nooit samen komen, we zullen altijd het ‘hier’ en ‘daar’ hebben. Schrijven helpt me heel erg om die verschillen een plekje te geven.” Op dit moment schrijft Anouk een e-book waarin ze al haar Costa Rica ervaringen wilt bundelen.
Nooit naar de bioscoop
Hoewel Anouk het onwijs naar haar zin heeft in Costa Rica, ervaart ze ook de mindere kanten van het emigreren. ”Wat ik het meeste mis uit Nederland is dat ik niet snel even bij vriendinnen langs kan gaan of boodschappen doen. Dat laatste ligt vooral aan onze woonplaats, er zijn geen voorzieningen in de buurt. In het dorp hebben we een kleine kerk, een basisschool en een voetbalveld. Andere voorzieningen zijn minimaal 20 minuten rijden.” In Nederland was dat wel anders want toen woonde Anouk in het centrum van Nijmegen. ”Naar de dokter gaan bijvoorbeeld is dus niet zo eenvoudig. Er wordt hier geïmproviseerd en veel spullen worden opnieuw gebruikt. Men is heel inventief, daar kan ik nog veel van leren.” Voorzieningen, die in Nederland heel normaal zijn, zoals een sportschool of de bioscoop moet Anouk missen. ”We gaan nooit naar de bioscoop.”
Een ander groot verschil in Costa Rica is het familieleven. De familie staat centraal en iedereen staat voor elkaar klaar. Het is dan ook niet uitzonderlijk dat ouders bij hun kinderen in huis wonen of andersom. ”De oma van Eliseo, die 104 jaar is geworden, heeft altijd bij een van haar zoons gewoond.”
Inburgeren
Inburgeren in een klein dorpje aan de andere kant van de wereld kan best lastig zijn. Toch gaat het Anouk heel goed af. ”Ik ben een buitenlandse maar ik voel me onderdeel van Dos Bocas. Eerder dit jaar was ik een aantal weken in Nederland en toen ik terug kwam gaven de buurtbewoners aan dat ze blij waren om me weer te zien. Dat is natuurlijk heel fijn om te horen. Met de taal is het nog wel eens lastig. Ik leer Spaans, maar ze spreken hier veel Costa Ricaans. Ze gebruiken veel andere woorden en als ze dan ook nog eens snel praten volg ik er weinig van. Ik ben dan soms niet snel genoeg om een grapje te maken bijvoorbeeld. Sinds de buurtwinkel kom ik meer in contact met de buurtbewoners dus ze beginnen me nu ook wel meer te kennen. Ik krijg nu ook wat meer vragen of ze stellen vragen aan Eliseo over Nederland bijvoorbeeld of over mijn familie.”
Costa Rica tips van Anouk
”Het mooiste is om Costa Rica te verkennen met een huurauto. Dat geeft je ook de mogelijkheid om buiten de gebaande paden te reizen. Er zijn bestemmingen die heel druk bezocht worden, maar er is zoveel meer. Het schiereiland Osa biedt met nationaal park Corcovado een mooie bestemming met een grote kans op het zien van veel dieren. Hier vind je de meeste biodiversiteit van het land terug. Net buiten het park ligt ook op het schiereiland het dorpje Dos Brazos. Dit is echt een ‘off the beaten path’ bestemming. Er zijn vele mooie watervallen te bezoeken, een minder bekende is waterval Tesoro Escondido een stukje ten noorden van de hoofdstad. Op het schiereiland Nicoya ligt Hostel Aloutta met prachtige stranden in de omgeving. Wel drukker bezocht maar zeker de moeite waard is nationaal park Volcán Tenorio. Hier vind je de blauwe rivier Rio Celeste. Dat moet je met eigen ogen gezien hebben. En ga eten in een van de soda’s! Dat is de naam voor de lokale restaurants. Hier kun je voor een prima prijs eten. Een goede manier om een beetje op het budget te letten en je steunt de lokale families, want die zijn de eigenaar.”
Wil je meer lezen over Anouk haar leven in Costa Rica, neem dan een kijkje op haar website: bestemming pura vida.
