Facebook herinnert mij eraan dat ik precies 6 jaar geleden mijn havo-diploma in ontvangst nam. Een van de meest memorabele momenten in mijn leven. Vandaag kijk ik terug op de afgelopen zes jaar en of alles volgens ‘plan’ verlopen is.
Vijf jaar lang heb ik uitgekeken naar die dag, want eerlijk is eerlijk, de middelbare school vond ik verschrikkelijk. Het was misschien niet zo erg als de basisschool (waar ik behoorlijk gepest ben), maar het was absoluut geen fijne tijd. Het was een periode waarin ik super onzeker was over mezelf, ingewikkelde vriendschappen had en me regelmatig onwijs eenzaam en onbegrepen voelde. Daarnaast moet ik toegeven dat de schoolvakken ook niet helemaal mijn ding waren en ik niet kon wachten om lessen te krijgen over dingen die ik wel interessant vond.
Amerika
Na de havo had ik een plan voor mezelf: een jaar in Amerika wonen (en de tijd van mijn leven hebben), terugkomen en studeren in Utrecht. Ik zou gaan voor de opleiding SPH en tijdens mijn studie zoveel mogelijk naar het buitenland gaan (het liefst Amerika of Austalië), nou dat liep allemaal toch een ‘klein’ beetje anders.
Het jaar in Amerika was niet zoals ik van tevoren had verwacht/gehoopt. Ik had een nogal ingewikkelde start met twee gastgezinnen die niet bij mij paste. (De eerste was verschrikkelijk, ik voelde me onveilig en uiteindelijk is de politie zelfs betrokken geweest bij de situatie, met als resultaat een contactverbod voor de ‘gastmoeder’) Mochten jullie interesse hebben in dit verhaal, laat het me weten en dan kan ik het eventueel delen op mijn blog. Uiteindelijk is het jaar in Amerika wel een van de meest waardevolle en leerzame jaren uit mijn leven geweest en ik heb geen seconde spijt gehad van dit avontuur. Ik heb er een Amerikaanse familie bij gekregen en daar ben ik onwijs dankbaar voor. (Deze zomer ga ik weer terug voor 10 dagen en ik heb er onwijs veel zin in.)
Studeren in Utrecht
Na mijn Amerika ging ik zoals gepland SPH studeren, maar na nog geen half jaar ben ik gestopt omdat ik de studie verschrikkelijk vond. Mijn studiegenoten waren onwijs gezellig, maar ik had niet het idee iets te leren op de opleiding. Binnen een week schreef ik me in voor dezelfde opleiding, maar op een andere hogeschool. Op Windesheim had ik het meer naar mijn zin en in totaal heb ik daar nog 1,5 jaar SPH gedaan, voordat ik me realiseerde dat de studie zelf gewoon niet bij me paste (en in die periode begon ik met therapie voor mijn eetstoornis).
Studie switch
Uiteindelijk ben ik drie jaar na het behalen van mijn middelbareschooldiploma begonnen met journalistiek (de studie waarvan ik hopelijk volgend jaar mijn diplpma ga halen.) Ik vond het moeilijk om in de zomer van 2017 berichtjes op Facebook te zien van oud klasgenoten die afstudeerden. Ik had het gevoel gefaald te hebben omdat ik net klaar was met mijn eerste jaar. En eerlijk is eerlijk, soms vind ik het echt vervelend dat ik nog studeer terwijl zoveel leeftijdsgenoten al klaar zijn. Maar tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de weg die ik heb afgelegd. Het was niet de snelste, maar voor mij wel de meest leerzame. Zonder mijn Amerikaanse avontuur was mijn Engels een stuk slechter geweest en dankzij SPH heb ik niet alleen veel over anderen geleerd, maar vooral ook over mezelf. Door alle reflectie lessen kwam ik erachter dat ik al jaren rondliep met een eetstoornis en heb ik de stap gezet om hulp te zoeken. Waardoor ik vandaag de dag volledig hersteld ben en gelukkig ben met mijn leven en wie ik ben.
Had iemand mij tijdens die diploma uitreiking, zes jaar geleden, verteld dat ik vandaag de dag in Parijs zou wonen, met mijn Franse vriend, dan had ik die persoon uitgelachen. Ik zag mezelf werken met tienermoeders of eetstoornispatiënten. Dat ik nog een jaartje in Zwolle zou moeten studeren vanaf augustus, had ik niet aanzien komen. Maar ondanks alle onverwachte wendingen ben ik dankbaar hoe de afgelopen zes jaar zijn verlopen en kijk ik uit naar de komende jaren (al hoop ik dan wel klaar te zijn met studeren.) Soms is het goed om verwachtingen los te laten, mee te gaan op de stroom van het leven en te vertrouwen dat alles goedkomt!
